Αγάπη: Η μόνη λύση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης

Η αγάπη, ανώτατη κι υπέρτατη μορφή ψυχοσυναισθηματικής ενέργειας, συνιστά μια υπερκείμενη έννοια, που ισοδυναμεί με  την  αρμονική συνύπαρξη επιμέρους πλειόνων  αρετών (σεβασμός, εμπιστοσύνη, κατανόηση, ενσυναίσθηση, τρυφερότητα, συγχώρεση, στοργή και ειλικρίνεια)

Έχει ιαματικές ιδιότητες, καθώς φόβοι, ανησυχίες, άγχη κι ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα  "σβήνουν"  και υποκλίνονται στην ανυπολόγιστη δυναμική της αγάπης, που ως vis vitalis, θρέφει κι ανασταίνει την ψυχή μας.

Συναισθηματικές πληγές του παρελθόντος και διάτρητα τραύματα, που "έμπαζαν" από παντού, "κλείνουν" ανεπαισθήτως κι ερήμην μας, λυγίζοντας μπροστά στη θεραπευτική επίδραση της αγάπης, που χαϊδεύει τα ενδότερα της ανθρώπινης ψυχής.

Για να αγαπήσει βέβαια κάποιος αληθινά και ουσιαστικά, πρέπει πρώτα να χει αγαπήσει τον εαυτό του από τον πυρήνα του. Να τον έχει δει στις πραγματικές διαστάσεις του, με τις ατέλειες, τις ενοχές, τα λάθη του, τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τα τρωτά του. Να έχει αγκαλιάσει και να έχει θερμάνει τα παγωμένα κομμάτια του εαυτού του, βλέποντας κατάματα την εσωτερική του αλήθεια. Και αφότου φωτιστούν οι σκοτεινές και μυστηριώδεις αθέατες πτυχές της ψυχοσύνθεσης του, αναπτύσσει και βιώνει μία πρωτοφανή, πρωτόγνωρη κι ασύλληπτη γι’ αυτόν ψυχοπνευματική ελευθερία και ανεξαρτησία.

Έτσι σ’ όλη την έκταση της ψυχής του  διαχέεται το φως της αγάπης, που ακτινοβολείται προς τα έξω και διαπερνά "ανοιχτές" και δεκτικές σε αυτό καρδιές. Ο συναισθηματικά ώριμος, επομένως, άνθρωπος, συνδέεται, ενώνεται, μοιράζεται, δένεται ουσιαστικά και πολλαπλασιάζει την ευτυχία του.

Με την αγάπη ανοίγουν οι πύλες της ευτυχίας, που είναι η φυσική μας κατάσταση και κατοικοεδρεύει δυνάμει εντός μας, αρκεί να την αναζητήσουμε, να την αναγνωρίσουμε και να έχουμε  το σθένος να την ακολουθήσουμε.

Της Έλλης Κλουκίνα