Για το καλό της χώρας ( ; )

Είναι γεγονός πως η αδιαφορία και  η απάθεια εκ μέρους της γενιάς μου στον τομέα της πολιτικής και ενασχόλησης με τα κοινά αποτελεί ένα ,αν όχι επικίνδυνο , τουλάχιστον ανησυχητικό φαινόμενο . Προσωπικά , θεωρώ πώς έχουμε χρέος να είμαστε πολιτικοποιημένοι και όχι κομματικοποιημένοι , να ασπαζόμαστε πολιτικές φιλοσοφίες και ιδέες , να ενημερωνόμαστε ,να διαφωνούμε και ,εν γένει ,να είμαστε ανήσυχοι . Άλλωστε , όπως έχει επισημανθεί , αναμασηθεί και χρησιμοποιηθεί από πολλούς  πολιτικούς και μη , η νεολαία πρέπει να ασχολείται με τα κοινά , οφείλει να φέρει την αλλαγή και να ξεφύγει από συνηθισμένες πολιτικές και κομματικές πρακτικές για το καλό της χώρας (;) .

Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί η εμπειρία μου στο Μοντέλο Βουλής 2018 , μια προσομοίωση των διαδικασιών της Βουλής που σε τοποθετεί σε ένα κόμμα ανάλογα με τις πεποιθήσεις σου και σου επιτρέπει να βιώσεις από πρώτο χέρι την όλη διεργασία πίσω από το κοινοβουλευτικό έργο , τόσο τις επίσημες συζητήσεις για την διαμόρφωση των νομοσχεδίων όσο και τις ανεπίσημες συμφωνίες για την προώθηση των πολιτικών συμφερόντων της κάθε παράταξης . Η οργάνωση και το ίδιο το πρόγραμμα αποτελούν κυριολεκτικά ένα μοντέλο τόσο για το πώς θα έπρεπε να γίνονται οι διαδικασίες στη Βουλή όσο και αφορμή για την σύσταση αντίστοιχων συνεδρίων σε όλη την χώρα . Δεν λείπουν , ωστόσο , και οι αρνητικές εκφάνσεις του συνεδρίου αυτού . Κατά την αρχή της διαδικασίας αλλά και μέρες πριν , πίστευα( ιδεαλιστικά ίσως ) πως η εμπειρία αυτή θα με αφήσει λίγο πιο αισιόδοξο και λιγότερο κυνικό για την πολιτική ζωή ή και το μέλλον της χώρας αλλά γρήγορα έμελλε να διαψευστώ . Με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις να αποτελούν φωτεινά παραδείγματα , ένα μεγάλο ποσοστό βουλευτών ( που ίσως κάποιος έπρεπε να τους θυμίζει ότι βρίσκονται σε προσομοίωση ) υπερασπίζονταν τα κομματικά και ιδεολογικά τους συμφέροντα με τρόπο ακραίο και δεν έχαναν την ευκαιρία να πάρουν τον λόγο για να τοποθετηθούν άνευ ουσίας-σκοπού και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο σε θέματα για τα οποία οι απόψεις του ήταν τόσο ακραίες όσο έπρεπε για να αποσπάσουν το δυνατότερο κοινοβουλευτικό χειροκρότημα .
Είναι όντως λυπηρό να βλέπεις νέους  ηλικίας 19 και 20 χρονών να φανατίζονται για πολιτικές ιδεολογίες , να προχωρούν σε δηλώσεις όπως ακροδεξιοί και ακροαριστεροί , να βάζουν πολιτικές και ιδεολογικές ταμπέλες , να αποφεύγουν μια εποικοδομητική συζήτηση με άτομο διαφορετικής πολιτικής ιδεολογίας μόνο και μόνο με την πρόφαση και το υπόβαθρο προκατάληψης που τους διακατέχει βασισμένο σε ιστορικές αγκυλώσεις που φτάνουν , θα μπορούσε να πει κανείς , εώς και τον εμφύλιο . Σίγουρα ένα κομμάτι της εικόνας αυτής ήταν για το show , για την αυλαία , για το χειροκρότημα και τον απόηχο της φήμης που θα αφήσει η ομιλία μελλοντικού πολιτικού φωστήρα , ωστόσο η προσποίηση μια τέτοιας συμπεριφοράς είναι εξίσου στενάχωρη με την ίδια την συμπεριφορά .

Αν η ‘νέα-αυτή- γενιά’ είναι τόσο προοδευτική και διαλλακτική όσο είδα τις τελευταίες αυτές ημέρες τότε ένα μεγάλο συγγνώμη στην κοινωνία και στο μέλλον , σας απογοητεύσαμε κυρίες και κύριοι και όλα αυτά για το καλό της χώρας (;).

Βασίλης Κουτσούμπας, 

Μέλος του Logicalistico