Where is Acropolis?

WHERE IS ACROPOLIS? Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ

    Μεσημεράκι Σαββάτου γύρω στις 12.00-12.30. Είμαι ανάμεσα σε ένα μωσαϊκό πολιτισμών, ένα μείγμα διαφορετικών χρωμάτων, καταβολών,  ηθικών αρχών και αξιών. Βρισκόμενη στην Ακρόπολη και αγναντεύοντας την Αθήνα σ'όλη της την έκταση κάθομαι και συλλογίζομαι τί στο καλό σκαρφίστηκαν ετούτοι εδώ οι πρόγονοι; Πόσο ευφυείς ήταν στ'αλήθεια;

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

       
         Στις 22-24 του Σεπτέμβρη στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς πραγματοποιήθηκαν ποικίλες δράσεις όπως ξεναγήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκθέσεις, περιηγήσεις κλπ. για μικρούς και μεγάλους. Είχαν ως βάση την ανάδειξη των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων της πόλης με δωρεάν είσοδο για όλους.Τόσο την Παρασκευή όσο και το Σαββατοκύριακο πλήθος επισκεπτών εκμεταλλεύτηκαν αυτή την “χρυσή” ευκαιρία για μια φθινοπωρινή βόλτα. Και κάπου εκεί ζωντάνεψε ξανά μέσα στον καθένα η ιστορική μνήμη, εκείνη η μνήμη που ενώνει το παρελθόν με το παρόν.

WHERE IS ACROPOLIS?

        Ανάμεσα σε αυτούς που επωφελήθηκαν της περίστασης υπήρξα και εγώ.Με την παρέα μου είπαμε να μιμηθούμε λιγάκι τους τουρίστες και να μπούμε στο mood του τύπου “Where is Acropolis?”, γυαλάκια ηλίου , καπελάκι ψάθινο και ξεκινήσαμε την ανάβαση! Μολονότι δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν τον χώρο, το συναίσθημα παρέμενε το ίδιο. Αντικρίζοντας πλήθος μνημείων και ξεχωρίζοντας ανάμεσά τους το Θέατρο του Ηρώδου του Αττικού και τον Παρθενώνα με δέος είχα μείνει στάσιμη να συλλογίζομαι “τί στο καλό σκαρφίστηκαν ετούτοι εδώ οι πρόγονοι;” , “πόσο ευφυείς ήταν στ'αλήθεια;”.

    Στην θέα των συμμετρικά κατασκευασμένων μνημείων με τον ήλιο να φωτίζει τις ασήκωτες εκείνες πέτρες άρχισε να ξετυλίγεται στον νου μου το κουβάρι της ιστορίας. Ένα νοερό ταξίδι από το σωκρατικό “γνώθι σαυτόν” και το αριστοτελικό “μέτρον άριστον”  μέχρι την σημερινή Ελλάδα της κρίσης. Χαμένη μέσα στην μαγεία της πολιτιστικής κληρονομιάς προβληματίστηκα για το κατά πόσο ο μέσος Έλληνας της εποχής μας -ο Αθηναίος εν προκειμένω- θα έμπαινε ποτέ στην διαδικασία να κάνει αυτή την τόσο τυποποιημένη, αλλά απίστευτα ποιοτική βόλτα στην Ακρόπολη. Βλέποντας ορδές τουριστών να απολαμβάνουν την ξενάγηση και να διαβάζουν με ιδιαίτερη προσήλωση τις επιγραφές διαπίστωσα με λύπη ότι οι ντόπιοι παρά το δωρεάν του πράγματος ήταν αθροιστικά λιγότεροι.

     Και εκεί που απολαμβάναμε στο ψηλότερο σημείο την μαγευτική θέα άκουσα μια κοπέλα να λέει στις δυο φίλες της πόσο πολύ στενοχωρήθηκε και πόσο ντράπηκε που δεν ήξερε ουσιωδώς πληροφορίες για τον Παρθενώνα , σε αντίθεση με τις καφετέριες της Κηφισιάς που είχαν γίνει δεύτερο σπίτι της. Λίγο πιο πριν ένας αγγλόφωνος ξεναγός σε ένα group ηλικιωμένων από το εξωτερικό τόνιζε πως δίχως το αρχαίο ελληνικό θέατρο ούτε η ταινία  “Τιτανικός”, ούτε τα κινούμενα σχέδια με τον Mickey Mouse, ούτε ο Shakespeare θα υπήρχαν όπως τα ξέρουμε σήμερα. Υπερβολή ; Ίσως.

FOOD FOR THOUGHT

      H όλη αναφορά επί του θέματος φυσικά και δεν γίνεται χάριν γούστου.Καρδιά του ζητήματος είναι η διαπίστωση ότι εν έτη 2017 με την τεχνολογία να δίνει στους νέους πλείστες δυνατότητες για περισσότερα ερεθίσματα και περισσότερη παιδεία αυτοί όχι μόνο γίνονται πιο παθητικοί αποδέκτες όσων τους πλασάρουν τα media , αλλά -το σημαντικότερο- ούτε καν το αντιλαμβάνονται. Πρέπει να τονιστεί εδώ ότι το γνωρίζει ο εικοσάρης και ο τριαντάρης την ιστορία του (με τα καλά και τα κακά της βεβαίως βεβαίως) δεν τον καθιστά ούτε μαλθακό σπασίκλα ούτε φυσικά προγονολάτρη. Οι ακρότητες φέρουν εξ ορισμού αρνητικό πρόσημο και τούτο είναι πέρα για πέρα αποδεκτό. Αντί λοιπόν, να περιγελούν εκείνους τους μαθητές του γυμνάσιου και του λυκείου που με την άγνοιά τους γίνονται βορρά των τηλεοπτικών εκπομπών στις εθνικές γιορτές, προτιμότερο είναι να δίνονται λύσεις. Η υγιής γνώση της ιστορίας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την επαφή με τα αγάλματα, τους χώρους που πατήθηκαν αιώνες πριν από τους αρχαίους, τα κείμενα που γράφτηκαν γεμάτα μεστά νοήματα και διαχρονική αξία. Ο δάσκαλος στο ταξίδι αυτό ας είναι ο χρόνος. Ο μόνος, δηλαδή που αναδεικνύει ανάγλυφα και αντικειμενικά τί ήταν λάθος και τί σωστό. Και τότε, ο εκάστοτε παρατηρητής αδογμάτιστα θα θελήσει να επωφεληθεί απ' τα ορθά αρνούμενος να επαναλάβει τα ίδια σφάλματα. Aυτή είναι η μαγεία της ιστορίας. Κλείνω με την ελπίδα ότι ο επόμενος περίπατος στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου θα είναι  πιο διαφορετικός από τους προηγούμενους...

Της Κούρταλη Πολυτίμης.