Μία άλλη όψη της αγάπης.

Η αγάπη είναι τόσο έντονα θετικό συναίσθημα από μόνη της, που ίσως τελικά είναι αναπόφευκτο να φέρνει και κάποιον πόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για το νόμο της φύσης σχετικά με τα αντίθετα: για κάθε δύναμη υπάρχει και μια ίση αλλά αντίθετη δύναμη, η οποία εξισορροπεί την πρώτη. Για κάθε περίπτωση όπου η αγάπη ανυψώνει τον άνθρωπο στα ουράνια, υπάρχει και ο νόμος τη βαρύτητας που τον προσγειώνει στη γη, άλλοτε με απότομη πτώση και άλλοτε με μια ανάλαφρη, σταθερή πορεία προσγείωσης. Το πάθος Το πάθος είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετάει ελεύθερη στον αέρα, ανεβαίνει στα ουράνια, αλλά δύσκολα φυλακίζεται στο δίχτυ. Το πάθος είναι μια κατάσταση τεράστιας ψυχικής απόλαυσης. Ενδυναμώνει την ψυχή, συναρπάζει, ενθουσιάζει, ερεθίζει, εντυπωσιάζει. Οι άνθρωποι θυμούνται την πρώτη τους αγάπη και το καρδιοχτύπι που συνδέεται με αυτή. Σε μια μακροχρόνια σχέση οι άνθρωποι θυμούνται με λαχτάρα το πρώτο τους ραντεβού. Η πρώτη αγάπη και το πάθος του πρώτου ραντεβού μιας σχέσης ξεκλειδώνουν συναισθήματα που μπορεί να ήταν ξεχασμένα για καιρό: ψυχική ευφορία, γαλήνη, τρυφερότητα, διέγερση, ζήλεια, ενθουσιασμό, τέλεια ένωση, και η λίστα συνεχίζεται. Το πάθος είναι μια γλυκιά αναισθησία που τυφλώνει τον άνθρωπο σε κάθε τι που μπορεί να παρέμβει ανάμεσα στον ίδιο και το αντικείμενο του πάθους του. Η αγάπη, στη σκηνή του πάθους, έχει μια τεράστια δύναμη εκείνη τη στιγμή, που μπορεί να ξεπεράσει το κάθε τι. Όταν η κρίση αντικαθίσταται με μια γερή δόση πάθους, τότε οι άνθρωποι έχουν την τάση να παίρνουν αποφάσεις διαφορετικές από αυτές που θα έπαιρναν συνήθως. Ο άντρας ή η γυναίκα που λειτουργεί με βάση το πάθος και λιγότερο με τη λογική εμπλέκεται σε μια σχέση με ένα άτομο που είναι παντρεμένο ή με κάποιον άλλο τρόπο μη διαθέσιμο. Κάνει σχέση ή ακόμα και παντρεύεται ένα άτομο με το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχει μεγάλες διαφορές, αλλά ελπίζει ότι αυτές θα εξομαλυνθούν με το πέρασμα του χρόνου (κάτι που δε γίνεται και οδηγεί σε άλλα προβλήματα). Όταν το πάθος εξατμίζεται, όπως συμβαίνει πάντα, τότε τα πράγματα, τα ελαττώματα, οι αδυναμίες, τα προβλήματα εμφανίζονται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί σε χωρισμό. Το άτομο πληγώνεται. Η αίσθηση που έχει είναι ότι δεν αγαπήθηκε, ότι δεν πήρε όσα έδωσε. Τότε φαίνεται ότι η αγάπη πληγώνει.
Τι είναι αυτό που πληγώνει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για την αγάπη καθ' αυτή που πληγώνει, αλλά για το ότι το άτομο παύει να είναι ερωτευμένο και απομακρύνεται, προξενώντας στον σύντροφό του στεναχώρια. Και όσο πιο ερωτευμένος είναι κανείς, όσο μεγαλύτερο πάθος έχει, τόσο μεγαλύτερη και πιο απότομη είναι η πτώση του. Ένας χωρισμός, διαζύγιο, θάνατος ή εγκατάλειψη είναι από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, επειδή μας λείπει η αγάπη τόσο πολύ.

του Σάββα Παπαευαγγέλου,
μέλος του Logicalistico